"Οι Άγριες Μέλισσες, όπως και ο εξαιρετικός Σασμός, είναι το σοβαρό, ποιοτικό κομμάτι τής τηλεόρασης. Και το πολύτιμο αντίδοτο απέναντι στα ριάλιτι που την κατεβάζουν στα τάρταρα"...
Κατάδυση στον σκοτεινό ψυχισμό τού μανιακού Ακύλα και ένα θαυμαστό σκηνοθετικά και σεναριακά άλμα στο κατοχικό παρελθόν τριών ηρώων, επιχείρησαν οι Άγριες Μέλισσες του Αντένα με ένα επεισόδιο που ήταν σαν ένθετο στη σειρά. Ένα επεισόδιο που θα μπορούσε να...
σταθεί και μόνο του, με ελάχιστες προσθήκες, σαν τηλεταινία, με αρχή, μέση και τέλος. Την ώρα που ο Σασμός του Alpha έχει απογειωθεί, σε ποιότητα, τηλεθέαση και ενδιαφέρον, και ενώ οι Μέλισσες είχαν αρχίσει να υπολείπονται, το επεισόδιο της Τρίτης ήταν ένα τηλεοπτικό αριστούργημα.
Με πέντε νέους βασικούς ρόλους, και έναν λιγότερο βασικό (τον αντιστασιακό εραστή της Ζωής), με άψογα δοσμένη ατμόσφαιρα εποχής, και με νέες εκπληκτικές ερμηνείες, η σειρά που έδωσε ώθησε στη μυθοπλασία από την έναρξή της, ξεπέρασε την κάποια «κοιλιά» της τρίτης περιόδου με «ένα επεισόδιο, μέσα στα επεισόδια». Για μια ακόμα φορά οι Μέλισσες εντυπωσίασαν με τη αρτιότητά τους. Ακόμα και η επιλογή των τριών ηθοποιών που ενσάρκωσαν τον Ακύλα, τη Ζωή και την Αιμιλία στα νιάτα τους, ήταν τόσο προσεγμένη που είχαν εξαιρετικές ομοιότητας στα εξωτερικά χαρακτηριστικά με αυτήν των ηρώων στη μεγαλύτερη ηλικία τους.
Το βράδυ της Τρίτης ζωντάνεψε η θηριωδία των Γερμανών κατακτητών, η παρανοϊκή αρχαιολατρία τους και η μεταμόρφωση του Ακύλα από έναν σεμνό, φιλόδοξο, πολυτάλαντο Εβραιόπουλο, σε ένα ραδιούργο ανθρωπόμορφο τέρας με μίσος, ερωτική διαστροφή –με δυο λόγια σε έναν παρακρατικό που δούλεψε για τη δικτατορία των συνταγματαρχών και κέρδισε από αυτήν.
Οι Άγριες Μέλισσες, όπως και ο εξαιρετικός Σασμός, είναι το σοβαρό, ποιοτικό κομμάτι τής τηλεόρασης. Και το πολύτιμο αντίδοτο απέναντι στα ριάλιτι που την κατεβάζουν στα τάρταρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου