Ο «καλός λύκος» δεν υπάρχει, ούτε θα μπορούσε να έχει υπάρξει ποτέ - στην πραγματική ζωή τουλάχιστον αφού πρόκειται για ένα άγριο ζώο και μάλιστα απειλούμενο με εξαφάνιση. Γι’ αυτό και όσοι προσπαθούν να ταΐσουν τους λύκους π.χ. στην Πάρνηθα... είτε επειδή πιστεύουν ότι κατ’ αυτό τον τρόπο επιβεβαιώνουν τα ζωοφιλικά τους αισθήματα, είτε επειδή απλώς επιδιώκουν να φωτογραφίσουν από κοντά τα μυστηριώδη σαρκοβόρα, το αποτέλεσμα είναι να προκαλείται μια επικίνδυνη σύγχυση.
Το ότι ο λύκος εξημερώνεται πολύ δύσκολα ή και καθόλου αποτελεί θεμελιώδες αξίωμα, αλλά και, όπως αποδεικνύεται, γίνεται επίσης αφετηρία αλλεπάλληλων παρανοήσεων. Η κυριότερη από αυτές είναι ότι όσο περισσότερο οι λύκοι εξοικειώνονται με τον άνθρωπο, τόσο περισσότερο εφικτή μοιάζει η ειρηνική συμβίωση μεταξύ τους.
Ξαφνικά όμως ένας λύκος αρπάζει το σκυλί μιας οικογένειας στην Πάρνηθα και η συμφιλίωση μεταξύ των ειδών ναυαγεί, προφανέστατα με υπαίτιο τον λύκο και την ανήμερη φύση του - ή μήπως όχι; Οπως εξηγούν στελέχη της Περιβαλλοντικής Οργάνωσης για την Αγρια Ζωή και τη Φύση «Καλλιστώ», συνιστά σφάλμα με ενδεχομένως ολέθρια αποτελέσματα η εκδήλωση φιλίας εκ μέρους των ανθρώπων, συνήθως προσφέροντας τροφή σε ένα μεγάλο σαρκοβόρο όπως ο λύκος.
Διότι κατ’ αυτό τον τρόπο δημιουργείται μια πλαστή αίσθηση οικειότητας, οπότε τα ζώα ενθαρρύνονται να πλησιάζουν ανθρώπους και κατοικίδια. Η προσέγγιση αυτή, εντελώς εσφαλμένα, συγχέεται με την εξημέρωση. Οι λύκοι πλησιάζουν τους ανθρώπους επειδή οσμίζονται και επιζητούν τροφή, η εξοικείωση εύκολα βγαίνει εκτός ορίων και τότε προκύπτει η αναπάντεχη για τον άνθρωπο, αλλά εντελώς προβλέψιμη στο φυσικό περιβάλλον επίθεση του λύκου.
Μια άλλη παρεξήγηση σχετίζεται με το γεγονός ότι οι λύκοι είναι κοινωνικά ζώα - αυτό όμως ισχύει για τον τρόπο της δικής τους ζωής, δηλαδή του αγελαίου βίου, όχι του συγχρωτισμού με ανθρώπους και οικόσιτα. Αντιθέτως, οι περισσότερες ράτσες σκύλων, εκτός π.χ. από τους ειδικά εκπαιδευμένους ποιμενικούς, ερεθίζουν τους λύκους σαν λεία, εξ ου και οι λύκοι χιμούν ακαριαία να κατασπαράξουν τα σκυλιά. Επίσης, η αντίληψη της κοινωνικότητας που διαθέτει ο λύκος δεν είναι σύνθετη, αλλά στοιχειώδης και πρωτόγονη.
Περιορίζεται στην αντίληψη των ρόλων αφέντη και δούλου ή κυρίαρχου και κυριαρχούμενου. Γι’ αυτό και οι ειδικοί συνιστούν σε όποιον τυχαίνει να διασταυρωθεί με λύκο, να υιοθετήσει αμέσως μια έντονα επιθετική στάση, έτσι ώστε το ζώο να φοβηθεί και να υποχωρήσει. Με τους λύκους προβληματικά είναι τα ανοίγματα φιλίας και όχι οι απωθήσεις, οι οποίες διαφυλάττουν τα όρια όπως αυτά έχουν τεθεί από την ίδια τη φύση. Υπ’ αυτό το πρίσμα, με το να ταΐζει κάποιος τους λύκους, όποια και αν είναι η σκοπιμότητά του, προκαλεί σοβαρή διαταραχή στο οικοσύστημα, μεγιστοποιώντας αναίτια και αφελώς τον κίνδυνο επίθεσης.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου