«Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ελληνικός πληθυσμός στο Ντονμπάς πέφτει θύμα των Ουκρανών εθνικιστών»...
Ο Σεργκέι Γκαλάνι, ιστορικός και μέλος της Λέσχης Φίλων της Κριμαίας, μιλάει στο TPP με αφορμή τη δολοφονία του Έλληνα ομογενή από ουκρανικά πυρά.
Ο Σεργκέι αναφέρει πως «το... χωριό Γκρανίτνε, το οποίο ονομαζόταν Σταραγιάκαραν και κατοικείται κυρίως από Έλληνες. Το ίδιο το χωριό ιδρύθηκε στην περιοχή της Αζοφικής στα τέλη του 18ου αιώνα από Έλληνες εποίκους από την Κριμαία, οι οποίοι ανήκουν σε μια ιδιαίτερη εθνογλωσσική ομάδα Ελλήνων – τους Ελληνοτουρκόφωνους ή Ουρούμ. Σήμερα, ο οικισμός αυτός βρίσκεται στη δεξιά όχθη του ποταμού Κάλμιους, ο οποίος αποτελεί πλέον στην πραγματικότητα τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ελεγχόμενων και μη ελεγχόμενων τμημάτων της περιοχής του Ντονέτσκ. Η είσοδος στο Γκρανίτνε είναι δυνατή μόνο μέσω σημείων ελέγχου που ελέγχονται από τον ουκρανικό στρατό και πολιτοφυλακές, ενώ οι δρόμοι προς το χωριό είναι ναρκοθετημένοι».
«Οι κάτοικοι του χωριού είχαν πάντα αρνητική στάση απέναντι στο πραξικόπημα στο Κίεβο»
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι «από την αρχή της εμφύλιας αντιπαράθεσης στη νοτιοανατολική Ουκρανία, οι κάτοικοι του χωριού είχαν αρνητική στάση απέναντι στο πραξικόπημα στο Κίεβο, το οποίο οργανώθηκε από εθνικιστές με την υποστήριξη Ουκρανών ολιγαρχών και αρκετών δυτικών χωρών. Για παράδειγμα, στις 11 Μαΐου 2014, οι κάτοικοι του Γκρανίτνε ψήφισαν στο δημοψήφισμα υπέρ της αυτοδιάθεσης στο πλαίσιο της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ και της απόσχισης από την Ουκρανία. Ωστόσο, αργότερα, ως αποτέλεσμα στρατιωτικών επιχειρήσεων, το χωριό καταλήφθηκε από τις ουκρανικές δυνάμεις ασφαλείας. Ως αποτέλεσμα των μαχών του Αυγούστου 2014 μεταξύ των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και της Λαϊκής Πολιτοφυλακής του Ντονμπάς, το χωριό έπεσε στα χέρια της Ουκρανίας».
Ως αποτέλεσμα «αρκετές εκατοντάδες σπίτια στο χωριό υπέστησαν ζημιές ή καταστράφηκαν ως αποτέλεσμα των βομβαρδισμών του πυροβολικού κατά τη διάρκεια των σφοδρότερων εχθροπραξιών του 2014-2015. Τα κατεστραμμένα σπίτια βρίσκονται σχεδόν σε κάθε δρόμο εδώ. Ορισμένα σπίτια χτυπήθηκαν από οβίδες δύο φορές. Ο πρόεδρος του συμβουλίου του χωριού Λεονίντ Χαϊτούλοφ, ακτιβιστής του ελληνικού κινήματος, ξυλοκοπήθηκε σοβαρά από τον ουκρανικό στρατό επειδή προσπάθησε να αποτρέψει την ανατίναξη μιας γέφυρας πάνω από τον ποταμό Κάλμιο».
Εξηγεί πως «πριν από την έναρξη της ένοπλης σύγκρουσης, υπήρχαν περίπου 3.500 κάτοικοι στο Γρανίτινι. Τώρα ο αριθμός αυτός είναι πολύ μικρότερος. Πολλοί άνθρωποι εγκατέλειψαν τον οικισμό στην αρχή της σύγκρουσης και δεν επέστρεψαν ποτέ. Πριν από την ένοπλη σύγκρουση, στον οικισμό λειτουργούσαν αρκετές επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων το λατομείο γρανίτη Telmanovo, το οποίο ήταν ο κύριος τόπος εργασίας των κατοίκων της περιοχής. Λόγω της σύγκρουσης, το λατομείο σταμάτησε να λειτουργεί».
«Υπερβολικά πολιτικά ορθή η συμφιλιωτική αντίδραση της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Ουκρανίας»
Ο Σεργκέι κρατάει αποστάσεις τη «συμφιλιωτική αντίδραση της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Ουκρανίας, η οποία σε ανακοίνωσή της θεωρεί ότι ‘η σύγκρουση που έλαβε χώρα τη νύχτα στο τοπικό καφενείο δεν είχε καμία σχέση ούτε με επιδείνωση της κατάστασης στη γραμμή επαφής ούτε με κάποιου είδους στρατιωτική δίωξη του τοπικού πληθυσμού, πράγματα που επινόησαν κάποιοι Έλληνες μπλόγκερ. Όλοι οι δράστες έχουν συλληφθεί και η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη’. Ωστόσο, αυτή η εκτίμηση είναι υπερβολικά πολιτικά ορθή σε σχέση με την κατάσταση, η οποία καταδεικνύει ξεκάθαρα το χαμηλό ηθικό και ψυχολογικό επίπεδο των Ουκρανών στρατιωτικών που χρησιμοποιούν τη βία στην επίλυση στοιχειωδών καθημερινών καταστάσεων».
Ερωτηματικά για τη δολοφονία με θύμα τον ομογενή στην Ουκρανία
Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι «δεν είναι η πρώτη φορά που ο ελληνικός πληθυσμός στο Ντονμπάς πέφτει θύμα στρατιωτικών και εθελοντικών μονάδων των Ουκρανών εθνικιστών. Να θυμίσουμε τον βομβαρδισμό του ελληνικού χωριού Σαρτάνα, τις καταστροφές στα ελληνικά χωριά Ραζντολνόγιε (πρώην Μπολσάγια Καρακούμπα) και Στύλα, όπου έλαβαν χώρα σφοδρές μάχες το 2014-2015, τις ενέργειες των ουκρανικών τιμωρητικών δυνάμεων στο ελληνικό χωριό Σταρομπεσέβε, όπου άνθρωποι διώκονταν με την παραμικρή υποψία συμπάθειας προς την πολιτοφυλακή, ξυλοκοπούνταν άγρια και μεταφέρονταν σε στρατόπεδα όπου εδρεύουν μονάδες του ουκρανικού στρατού και υποβάλλονταν σε βασανιστήρια και εξευτελισμούς. Τότε, σε ένα κύμα ουκρανικού εθνικισμού, ο Τύπος του Κιέβου έγραφε ακόμη και ότι ολόκληρος ο ‘νεοφερμένος’ μη ουκρανικός πληθυσμός του Ντονμπάς, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων, ‘θα έπρεπε να είχε εκδιωχθεί από την Ουκρανία εδώ και πολύ καιρό’».
«Σήμερα όλη αυτή η αναταραχή έχει υποχωρήσει σε κάποιο βαθμό, αλλά η ζωή για τους ανθρώπους στη ζώνη του μετώπου παραμένει ασταθής και, από πολλές απόψεις, επικίνδυνη, όπως δείχνει ξεκάθαρα το περιστατικό στο Γκρανίτνε. Ο άμαχος πληθυσμός της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας, διχασμένος από την αντιπαράθεση, επιθυμεί εδώ και καιρό την ειρήνη και τη σταθερότητα. Μόνο η πλήρης εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ μέσω του άμεσου διαλόγου μεταξύ Κιέβου και Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ θα επιτρέψει στην περιοχή αυτή να επιστρέψει σε μια ειρηνική ζωή», καταλήγει.
Για να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, πατήστε ΕΔΩ...
πηγη thepressproject.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου